Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606–1669), prawdopodobnie najsłynniejszy malarz holenderski, tworzył w tak zwanym złotym wieku Republiki Zjednoczonych Prowincji (zwanej potocznie Holandią). W okresie tym – od lat 80. XVI wieku do lat 70. XVII wieku – Holandia była potęgą morską i gospodarczą, a także ważnym ośrodkiem rozwoju nauki i sztuki. Rembrandt po mistrzowsku operował światłem i budował za jego pomocą dramaturgię obrazu. Tę umiejętność malarza możemy podziwiać między innymi w "Burzy na Jeziorze Galilejskim", jedynym marynistycznym dziele Holendra: światło padające z lewego górnego rogu płótna silnie kontrastuje z ciemnością ogarniającą większość przedstawionej sceny. Tematem pracy jest wydarzenie opisane w Ewangelii św. Marka, czyli cud na Jeziorze Galilejskim. Według ewangelisty Jezus uciszył wówczas gwałtowną burzę, która zaskoczyła go wraz z uczniami podczas przeprawy na drugi brzeg. Zwróćmy uwagę na wielką biegłość Rembrandta jako portrecisty. Każda z namalowanych przez niego twarzy wyraża inne emocje i reakcje (któryś apostoł wychyla się nawet za burtę, nie mogąc powstrzymać mdłości). Niestety obrazu tego nie ujrzymy już w żadnym muzeum – pozostały nam tylko reprodukcje – gdyż został skradziony podczas jednego z najsłynniejszych rabunków w dziejach historii sztuki. 1633 rok | olej na płótnie | Muzeum Isabelli Stewart-Gardner w Bostonie Prezentowany utwór znajduje się w domenie publicznej. Jego obraz został pobrany z https://www.gardnermuseum.org/experience/collection/10953. [autorka opisu: Karolina Ciszecka]